tarta truflowa bez pieczenia (z czekoladowo-rumowym musem)

Żadna ze mnie wielka tradycjonalistka, ale jest parę takich smaków, które lubię poczuć w Święta. Niektóre znam i uwielbiam od dziecka, jak maminy barszcz z uszkami, a inne wprowadziłam sama i jadam z namaszczeniem raz w roku: boczniaki po kaszubsku, makowiec japoński, popękane pierniki…już nie wyobrażam sobie bez nich Świąt. A ponieważ nie ma tego żelaznego repertuaru jakoś przesadnie dużo, a moja kulinarna, świąteczna specjalizacja to słodkie, znajduję co roku przestrzeń na jakiś deserowy eksperyment. Przypominam wszak, że żadna ze mnie wielka tradycjonalistka – ja bez zdrowej dawki nowości w życiu usycham, nawet, jeśli tą dawką jest tylko inny stan skupienia czekolady z alkoholem, otrzymany na okoliczność Świąt.

Zasadniczo nie polecam w takich momentach przesadnie wydziwiać, ani też na ostatnią chwilę testować nowych pomysłów, jednak czasem w kuchni dopada mnie takie graniczące z pewnością przekonanie: to będzie sztos. To wyjdzie, koleżanko Burska, to się uda, będzie pani zadowolona, a goście będą płakać ze wzruszenia. No i co ja Wam będę ściemniać – goście wszak nie płakali, ale mruczeli i mlaskali – czyli, że wyszło, sztos był. Spód był chrupiący, a mus puszysty, całość intensywnie czekoladowa, aksamitna, szlachetnie rumowa. Jeśli dodać do tego superłatwe przygotowanie, mamy, proszę państwa, hit na miarę tarty żurawinowej z białą czekoladą, a moim skromnym zdaniem – jeszcze większy.

To jest jedna z tych rzeczy, które robią szał na świątecznym stole, które czynią z wykonawców bohaterów, dając im rozkoszne pięć minut kulinarnej chwały, że już o rozkoszy samej konsumpcji nie wspomnę.