świąteczne inwestycje

Niby człowiek niemłody już, a jednak tyle ciągle się uczy. Opada poświątecznie brzuch, opadają emocje i przychodzi refleksja. Zwłaszcza, kiedy tyle czasu, energii i forsy poświęca się na coś, to potem siłą rzeczy jakieś bilanse umysł chce czynić. Czy ten czas, energia i forsa aby poprawnie ulokowane były.  I nie, żebym była sfrustrowana czy coś, bo Święta minęły nam bardzo miło, ale nasuwa się kilka rozważań z gatunku inwestycyjnych, którymi pozwólcie, że się tu publicznie podzielę. A wniosków mam kilka.

Po pierwsze primo – Święta równie dobrze mogą odbyć się przy nieumytych oknach, co przy czystych. Nie robi różnicy. W Wigilię nie widać, a potem to już w ogólnym rozprężeniu nie zwraca się uwagi. Nie opyla się myć okien na Święta zasadniczo. Osobiście wolę w tym czasie malować paznokcie, sztuk: pięćdziesiąt (na własne stopy już nie starczyło mi czasu, za to dziewczyny nosiły świąteczny pedi, bardzo glamour). Zdecydowanie do powtórki taka akcja.

Po drugie primo – to może wydać się mało prawdopodobne, ale musicie wierzyć mi na słowo – Wigilia może udać się fantastycznie, nawet, jeśli uszka do barszczu kupi się, zamiast samemu ulepić. Bardzo przyzwoite wyroby można już dzisiaj nabyć i znacznie lepszy humor mieć, niż gdyby się człowiek w tym osobiście babrał. Zamierzam kontynuować ten proceder.

Kolejna obserwacja – aby się najeść pod korek, a po Świętach jeszcze mieć co nieco do kawy, w zupełności wystarczą dwa ciasta. Mimo pokusy urobienia się do nieprzytomności, ograniczyłam w tym roku liczbę wypieków do pewniaków (ten sernik i makowiec japoński) i muszę przyznać, że było to świetne posunięcie. Do tego kilka gatunków ciastek, choć i to w mniejszej niż przed laty liczbie, w dodatku wypiekanych w grudniowe weekendy, więc bez jakiejś specjalnej przedświątecznej sraczki. Nikt nie głodował, a ja jakoś mniej jakby bluzgałam, czyli znów – eksperyment udany.

Nauczyłam się w te Święta jeszcze kilku rzeczy. Będę mieć na przykład ograniczone zaufanie do e-handlu w kolejnych latach – mimo, że w przedświątecznym tygodniu paczki potrafiły dochodzić z niektórych sklepów dzień po zamówieniu, to tak się niemiło złożyło, że mój mąż otrzymał swój główny prezent dopiero dzisiaj. Więcej łez z tego powodu obiecuję sobie nie wylewać. Ale wiem też, że należy kontynuować strategię upychania drobiazgów po szafach już od października, dzięki czemu, nawet jeśli e-handel zawodzi, ma się pokitrane jakieś książki czy inne koszulki i dramat jakby mniejszy. I żeby w apteczce mieć zawsze leki na zgagę i coś na trawienie, bo nawet jak się mniej upiecze, to zagryzanie pierogów piernikiem, zapijanie barszczem i winem bywa bolesne z skutkach. Oraz żeby przy pakowaniu prezentów jeszcze bardziej uważać – odkurzanie miejsca zbrodni o drugiej w nocy celem usunięcia corpus delicti powinno być jeszcze dokładniejsze. Bo się można dowiedzieć, że dziecko znalazło przed Świętami gwiazdkę na dywanie – taką samą jak na prezentach od Mikołaja i weź się tu tłumacz, człowieku, wywołany do odpowiedzi znad talerza. Popłoch i konsternacja.

Wiem też o sobie coś jeszcze, teraz to już na pewno – ostatecznie i definitywnie wyrosłam z prezentów. Nie jestem pewna –  cieszyć się, czy płakać, ale zdecydowanie czasy ekscytowania się tym, co dostanę, mam już za sobą. Czuję wdzięczność, ale mam też konsumpcyjnego kaca. Jestem jak taka stara baba, która zrzędzi, że niepotrzebnie na mnie kasę wydawano. Nie chcąc sprawić przykrości żadnemu z Mikołajów, muszę przyznać, że jakoś upuścił mnie ten dreszczyk emocji, to wyczekiwanie, te nadzieje oraz niestety część frajdy, jaką miałam jeszcze do niedawna pod choinką. Ja naprawdę tego już nie potrzebuję, podnieta zniknęła bezpowrotnie, ustępując miejsca rozczarowaniu, kiedy wielkie zamieszanie, koncert wrzasków i stos porwanych papierów odbierają tę wigilijną podniosłość. Z całą pewnością będę w przyszłym roku silniej forsować ograniczenie tego szaleństwa w rodzinie. Kolejna lekcja: najprzyjemniej inwestować w to, co dla dzieci.

Tylko one cieszą się tak z każdej otwieranej paczuszki tak. Tak, jak my już nie potrafimy. Tylko roztrzęsiona z wrażenia dwulatka potrafi tak wzruszyć do łez, gdy odpakowawszy sklepową kasę, wpatruje się w nią bez ruchu i potrafi tylko wyszeptać „niesiamowite”. Warto konspirować, skoro tak pięknie wierzą, że gdy były w innym pokoju, po salonie grasował Mikołaj i tak się spieszył, że nie zamknął drzwi na taras i zgubił czapkę. Całe to zamieszanie to właściwie dla nich najbardziej się opłaca. Najcudowniejsze w Świętach jest patrzenie, jak moje córki zamieniają się w ubabrane czekoladą wróżki. To one najintensywniej korzystają z dyspensy na ciasteczka, gdy patrzę jak je jedzą, czuję, że każda minuta poświęcona ich wypiekowi była tego warta. Święta to dla nich czas cudów i przyjemności, szaleństwo powrotów od dziadków o północy z siatami pełnymi zabawek. Wstają rano i nie wiedzą od czego zacząć: kolorować, wyklejać, budować bazę czy wytwarzać kolorowe mydełka. Oglądają Kevina do późna, zarykując się z tanich gagów i chrupiąc orzeszki. Dla nich Święta to czas bez wyrzutów sumienia z powodu tego, ile się zjadło czy wydało, pozbawiony zmęczenia, zgagi czy rozczarowań. Dla nich warto nie umyć okien i zrobić sobie babską sesję wspólnego malowania paznokci. Dla nich warto zrezygnować z uszek, ale mieć tacę pełną lukrowanych razem pierników.

Zostało nam jeszcze tylko parę lat tej szczerej radości, cudownej beztroski i frajdy. Z listy przedświątecznych zadań skreślam wszystko, czego nie dostrzegą, a co zabierze im mamę i radość z przygotowań. I choć nie była mi nigdy bliska filozofia rezygnowania z własnych potrzeb na rzecz dzieci, tak dziś czuję, że wśród świątecznych inwestycji, to naprawdę opłaca się jedna. I czas, i energię, i forsę najlepiej ładować w dzieci. Nikt jak one nie będzie się z tego cieszył.

Hania: tunika – Zara, getry – H&M

sukienka Zosi – Miss Lemonade

słuchawki – H&M

opaska z koroną – Zara

czapeczka wróżki z tiulem – Zara

króliczek – Mamalu

wózek (pchacz) w gwiazdki – Mamalu

namiot domek – Mamalu

szafa dla myszek – Ahojhome

papeteria – Mamalu

katarynka – Dadum

kalejdoskop – Dadum

zestawy do wyrobu kosmetyków i mydełek – Dadum

kolorowanka (zeszyt kreatywny) – Wytwórnik Kulinarny