Pierwsze parę dni upajałam się tym, że nie muszę wstawać o 6:30 i brać udziału w przygotowaniach do wyjścia na mróz (w domu byłam na prawach pokrzywdzonej, a to status zbliżony do ciężko chorego). Czerpałam autentyczną przyjemność z tego, że o 8 mogę pić kawę w ciepłym łóżku i przeglądać internety w piżamie. Rajcowała mnie perspektywa nadrobienia wszystkich zaległości, wysprzątania w domu wreszcie każdego zawalonego gratami kąta, upieczenia wszystkiego, co planowałam, zrobienia na blogu wszystkiego, czego wcześniej nie miałam czasu zrobić. Siedem godzin w pustym domu to przecież strasznie dużo, nie? A guzik i wcale że nie. Jakież było moje zdziwienie już drugiego dnia, gdy okazało się, że jest trzynasta, a ja nadal w piżamie. Przecież robiłam te zdjęcia tylko chwilkę i tylko przez momencik pisałam posta i już minęło pięć godzin?! A jeszcze trzeba ogarnąć chałupę i siebie doprowadzić do porządku i zaraz wychodzić po Zośkę. Trudno, obiadu nie będzie, jestem jeszcze na prawach pokrzywdzonej.
Miałam przecież zaczynać dzień sapaniem przy Chodakowskiej, miałam działać, szukać pracy, wymuskać dom i wymuskać siebie. Mija tydzień, a ja nie zrobiłam sobie nawet jednej maseczki i ani razu nie umyłam podłóg. Zabijcie mnie, a nie wiem, co robiłam. Pozwalałam czasowi przeciekać mi przez palce. Szwędałam się. Przecierałam tu i ówdzie (światło dzienne bezwzględnie demaskuje wszystkie brudy i odrapaństwa).
Nie stoczyłam się do czarnej dziury, nie mam powodu, przechodzę jednak pewne kłopoty adaptacyjno-logistyczne. No dobra, motywacyjne też. Nie będę lansować tu jakiejś propagandy sukcesu, że niby nie mam zmartwień i czuję się świetnie. Nie – wieczorem nie mogę zasnąć, a rano nie chce mi się wstawać. Nie ryczę już i nie martwię się jakoś straszliwie, ale jednak muszę odpierać pokusę eskapizmu i rozwiązań najprostszych. Moja wewnętrzna kobieta sukcesu toczy batalię z wewnętrznym leniem. Walczy z nią, by nie położyć się z miską lodów pod kocem i nie gapić się na seriale. A Polka leniwa z pewnością nie pogardziłaby teraz miską lodów takich, jak te:
kubeczek w kwiatki i ręczniczek pochodzą z Live Beautifully
Lody chałwowo-kokosowe
400 g śmietanki kremówki
165 g mleczka kokosowego (tyle waży zawartość małej puszki, nie musisz dokładnie tyle odmierzać, jeśli z dużej puszki odlejesz 150-200 g, będzie dobrze)
150 g chałwy waniliowej
2 jajka
4 łyżki cukru
cukier waniliowy
kokos (użyłam ok.1/3 świeżego orzecha, pokroiłam w kosteczkę, ewentualnie mogą być też wiórki, choć efekt będzie uboższy o to chrupanie kokosowych cząstek)
- jajka przelej wrzątkiem (nie trzymaj w nim, bo białko zacznie się ścinać, robisz lody, nie jaja sadzone)
- białka oddziel od żółtek, te pierwsze ubij na sztywną pianę (ze szczyptą soli)
- żółtka utrzyj z cukrem i cukrem waniliowym na puszystą masę
- chałwę rozdziabaj widelcem, dodaj to kogla-mogla, zmiksuj
- ubij kremówkę (musi być zimna), gdy będzie sztywna, dodawaj do niej, ciągle miksując: mleko kokosowe i masę żółtkowo-chałwową, miksuj, aż wszystko połączy się w jednolitą masę
- dodaj pianę z białek, nie miksuj już, wmieszaj ją delikatnie szpatułką
- na końcu dodaj kokos, wymieszaj
- przelej do formy i włóż do zamrażalnika na conajmniej 2-3 godziny (jeżeli używasz większych cząstek świeżego kokosa, przemieszaj masę ze dwa razy w międzyczasie, by nie opadły na dno)
![30 lat temu podział obowiązków w wielu domach wyglądał znacznie inaczej niż dziś, na szczęście teraz idea partnerskiego podziału obowiązków jest żywa w wielu rodzinach, a codzienne sprzątanie nie jest już domeną wyłącznie kobiet – wykonują je wszyscy domownicy. Wspiera nas w tym @sidolux_pl, który teraz obchodzi swoje 30. urodziny i wierzy, że najlepiej sprząta się razem. I ja też jestem o tym głęboko przekonana!
Materiał powstał we współpracy z marką Sidolux.
[reklama ] @sidolux_pl #sidolux #30latsidolux #dobrzesprzątasierazem](https://mrspolka-dot.com/wp-content/uploads/sb-instagram-feed-images/385330807_838603771055411_6982545147986604706_nfull.jpg)
Co o tym myślisz? Zobacz komentarze lub dodaj własny komentarz
no takie lody to bym zjadła, nawet zaraz…:) śliczny kubeczek. To Rice? 🙂 dobrego dnia dla Ciebie:)
Tak, Rice, nowa kolekcja. pozdrowienia!
a u Nas ferie i ja w domu i ja jem oj jem i nutelle i pieczenie i kawę oj dużo kawy i dużo śmietanki
oby poszło w cycki, Marlena!
no jakby znajomy mi stan… godziny bez znaczenia, dni bez nazw i podzielników….
Obyś szybko odnalazła cel i radość.
Uściski*
A ty – szybko odnalazłaś?
No nie pogardziłabym takimi lodami, oj nie. A tej chałwy to ile??
Szwendanie się do południa bez celu po domu to i ja znam.
Już ta godzina? Ale jak to kiedy ?????
hej, przepraszam, już uzupełniłam – 150g. Ja właśnie też nie wiem kiedy nadchodzą te godziny:)
Lody bardzo apetyczne! Tak, to prawda, ze w takie wolne dni czas leci jak szalony. Trudno się zmobilizować do czegokolwiek – bo zima bo szaro…
Brzmi bosko, dobrze się lenisz 🙂 mam robotę na weekend
I jak- były lody?:)
Szwędanie się jest fajne! Ja też tak mam, choć już jestem na etapie, że wiem, kiedy czas mi przecieka przez palce i wtedy spinam pośladki:)
strasznie trudna jest praca w domu, stwierdzam, to wyzwanie jest.
Pędzimy do sklepu po produkty 🙂 Mniam 🙂
I jak – zrobiłaś?
Matko polko! Te lody są boskie… ale nie nie nie. Nie dam się skusić! Moja oponka rośnie w zawrotnym tempie… aż się boję co będzie do lata! 😉
I to jest słuszna linia, ja w obliczu ostatnich wydarzeń nieco straciłam motywację do chudnięcia. Zaczynam jak zwykle…od jutra:)
Polka – lody są zajebiste! jeszcze się do końca nie zmroziły – a mój mąż już podjada 😉
hehe, super, cieszę się bardzo:) smacznego!