lekarstwo na PMS – ultraczekoladowe brownie bez cukru i mąki

Przy całym geniuszu, z jakim urządzona jest nasza przyroda, nie sposób nie dostrzec ewidentnych fakapów, jakie przytrafiły się stwórcy w procesie tworzenia. Choć wiem, że istnieją problemy drastyczniejsze, to jednak ten, o którym dziś myślę, jest najpowszechniejszy na świecie. Dotyczy bowiem ponad połowy ludzkości.

Na myśli mam rozmnażanie. No może nie sam akt zapłodnienia i czynności do niego prowadzące, bo tu zasadniczo nie ma się do czego przyczepić, ale już sposób zorganizowania kobiecej płodności daleki jest od doskonałego. No bo serio – jak można było wpaść na to, że aby te kilkoro dzieci powić, musi człowiek przez pół życia krwawić w boleściach? Ja już nie wspomnę o wątpliwym przywileju bycia w ciąży, o marnym zaszczycie rodzenia dzieci, no bo umówmy się – ma to i swoje dobre strony. Oprócz nudności, zaparć, zgagi, obrzęków, rozstępów oraz otarcia się o śmierć w momencie kulminacyjnym, jest w tym odrobina mistycyzmu i magii, nie będę ściemniać, że nie. I chyba tylko one sprawiają, że mimo nudności, zaparć, zgagi, obrzęków, rozstępów i ocierania się o śmierć, kobiety nadal decydują się na ciąże.

Najsłabszym punktem programu w mojej skromnej ocenie jest to comiesięczne cierpienie. Przeciętna kobieta będzie płodna przez średnio trzydzieści pięć lat życia. Wyjmijmy z tego nawet te dwa – trzy na ciąże i karmienie – zostaje, jakby nie patrzeć, około czterystu miesięcy! Przyjmijmy średni czas trwania miesiączki – 6 dni, to nam, miłe panie, daje niemal dwa i pół tysiąca dni krwawień w życiu. Co tam krwawień! Doliczmy jeszcze do tego po średnio sześć w dni w miesiącu, jakie w związku z fakapem stwórcy przypadają przeciętnie na zestaw dolegliwości zwanych PMS. To daje kolejne dwa i pół tysiąca dni wypełnionych atrakcjami przeróżnymi. Do wyboru mamy: bóle piersi, podbrzusza, krzyża, zaparcia, opuchliznę, spadek energii i odporności, huśtawki emocjonalne, w wariancie agresywnym – wkurw na wszystko i wszystkich, depresyjnym – otchłań rozpaczy.

Jakby tego było mało, dochodzi jeszcze on – przedmiesiączkowy odkurzacz. I nie, to nie urojenie żarłoków, mające na celu usprawiedliwienie niepohamowanego apetytu na słodycze, a wahania progesteronu, powodujące spadek energii i potrzebę żarcia. To przez niego, nawet te na co dzień żywiące się sałatkami i/lub energią kosmiczną kobiety, przez kilka dni w miesiącu nie mogą odpędzić od siebie myśli o całym spożywczym źle tego świata, z czekoladą na czele.

Może jesteś typem przedmiesiączkowej beksy, a może krzykacza, z dużym prawdopodobieństwem jednak także i żarłoka. Z dużym prawdopodobieństwem nie lubisz tych dni, kiedy tracisz kontrolę na swoimi emocjami, zachowaniem, a także tym, co wkładasz do ust. Nie wymyślono jeszcze zdaje się na te stany żadnego cudownego lekarstwa, a ja rady mam dwie: jeść często i mało, nie dopuszczając do gwałtownego spadku poziomu cukru we krwi oraz – powiesić sobie na lodówce zdjęcie Mirandy Kerr. W bikini.

Jeśli żadne z wyżej wymienionych nie zadziała na nieokiełznane pożądanie czekolady, jest jeszcze plan B – brownie z fasoli. Totalnie szałowe, a nad batonem z orzechami czy paczką wafelków ma tę zasadniczą przewagę, że nie będziesz ryczeć po spożyciu. Wkurw na siebie też jakby mniejszy. No i ej – ponad trzynaście lat życia schodzi nam na te PMS-y i okresy. Nie wiem, jak wy, ale ja nie zamierzam spędzić ich w cierpieniu ani udręce, w otchłani rozpaczy tym bardziej. A kawałek brownie w te trudne dni jest jak podbitka na emocjonalnej huśtawce, jak światełko w tunelu, jak pogłaskanie po głowie i ciepła kąpiel w jednym.

Brownie z fasoli

Ultraczekoladowe, mokre i absolutnie rozpustne. Fasoli rzecz jasna nie czuć tu nic a nic, a wspaniale zastępuje mąkę, jednocześnie zapewniając wilgotność i konsystencję, która lokuje się gdzieś pomiędzy ciastem, a blokiem czekoladowym. Wspaniała rzecz nie tylko na hormonalne odkurzacze, ale także do śniadaniówki, jako zdrowa alternatywa dla batonika do szkoły.

Składniki:

(na blaszkę ok. 30 x 20, a nawet większą, z jednej puszki fasoli wyjdzie wam malutka porcja, ja nie miałam nawet tak małej foremki)

• 2 puszki czerwonej fasoli
• 40 dkg daktyli
• 4 jajka
• 5 łyżek gorzkiego kakao
• 2 łyżki masła orzechowego (użyłam arachidowego niesolonego – 100% orzechów, ale może być też np. migdałowe czy z nerkowców, ostatecznie nada się nawet olej kokosowy czy masło)
• 100 g orzechów (u mnie włoskie i pekan)
• szczypta soli
• opcjonalnie: łyżeczka ekstraktu z wanilii

Przygotowanie:

• daktyle wsypać do miski i zalać wrzątkiem, odstawić na 15 minut, by zmiękły
• fasolę odcedzić i opłukać
• nagrzać piekarnik do 180 st.
• w misce umieścić: fasolę, odcedzone z wrzątku daktyle (niespecjalnie ortodoksyjnie, dobrze jakby lekko jeszcze ociekały wodą), jajka, kakao, masło orzechowe, wanilię i sól i zmiksować to wszystko blenderem na gładką masę
• uwaga: masa będzie gęsta, blendowanie potrwa chwilę, ale tu akurat należy podejść do sprawy ortodoksyjnie, nikt nie chce trafić na ziarno fasoli, jedząc ciasto, co nie? 😉
• gdy masa będzie już gładka, wsypać do niej orzechy, wymieszać i przełożyć ją do foremki (wyłożonej papierem do pieczenia lub wysmarowanej cienko masłem + oprószonej kakao)
• piec 20 minut
• to brownie jest pyszne bez żadnych polew czy kremów, ale jeśli jesteś bardzo zdesperowana, możesz spróbować pójść na całość i posmarować je cienko masłem orzechowym
• jeśli przeżywasz właśnie PMS życia, dowal na wierzch jeszcze pokrojone w plasterki banany