jesienne, ultraczekoladowe ciasto z cynamonem i korzennymi gruszkami

Z wiekiem coraz trudniej przychodzi mi opuszczanie mojej strefy komfortu. Naruszanie delikatnych nici misternie utkanej sieci przyzwyczajeń i rytuałów. Burzenie tej układanki, z której składa się moja codzienność.

Kiedykolwiek zdarza się coś, co burzy i narusza, zdaję sobie sprawę, jak skomplikowana to układanka, jak gęsta sieć, i jak mocno jestem w niej osadzona. Jaki to jest złożony system naczyń połączonych i jak bardzo się gubię, kiedy on przestaje działać sprawnie. Jak mało jestem odporna na stres, zmęczenie i brudną podłogę w łazience. Jak ciężko mi porzucać życie ze zrobionymi paznokciami i postem co drugi dzień. Jak źle znoszę odwyk od pisania i pustego zlewu. Zdaję sobie wtedy sprawę, jak silną mam potrzebę kontroli i jak bezradna jestem, kiedy ją tracę, choćby na kilka dni.

Po tygodniowej jeździe bez trzymanki –  ogarnianiu życia solo wśród stosów książek, lawirowania między paczkami, a uczennicą i świeżo upieczonym przedszkolakiem, który życiową zmianę odreagowuje popołudniowymi atakami histerii, czułam się, jakby mnie walec rozjechał.

Przespałam pół soboty. Posprzątałam, zrobiłam paznokcie, upiekłam ciasto. Połaziłam w deszczu po wsi i jestem z powrotem.

I pomyślałam, że warto czasem pozwolić życiu zburzyć układankę, naruszyć tę sieć przyzwyczajeń i rytuałów. Bo powrót do strefy komfortu smakuje wtedy najlepiej, a małe rzeczy dają najwięcej radości.

I człowiek cieszy się jak głupi, że ma do czego wracać.

Dekadenckie, jesienne ciasto czekoladowe z cynamonem i korzennymi gruszkami

Wilgotne i ultraczekoladowe, z wyraźną cynamonową nutą i gruszkami, co smakują, jak z kompotu babci – goździkowo i jesiennie.

Składniki:

• 5 jajek
• 2 opakowania cukru waniliowego
• 3 tabliczki gorzkiej czekolady
• 1 kostka masła
• 100 g mąki
• 1 łyżeczka proszku do pieczenia
• 2 łyżeczki cynamonu
• 1 łyżeczka imbiru
• 0,5 łyżeczki przyprawy korzennej (jak do piernika albo grzańca, może być też to szczypcie mielonych goździków, anyżu i kardamonu)
• 4 łyżki melasy (lub syropu klonowego, ewentualnie miodu)
• 3-4 jędrne gruszki (mocno dojrzałe odpadają)
• do gruszek: woda, 3 łyżki brązowego cukru, 10 goździków, laska cynamonu)

Przygotowanie:

• gruszki obrać obieraczką, przekroić na połówki, wyciąć gniazdka, umieścić w dużym garnku i wlać wody tyle, by przykrywała owoce
• wsypać cukier i goździki, włożyć laskę cynamonu i gotować na średnim ogniu około pół godziny (w zależności od twardości gruszek, po jakimś czasie można je lekko nakłuć widelcem i sprawdzić, czy zmiękły – widelec powinien w nie lekko wchodzić, lecz nie mogą się rozpadać)
• 2 tabliczki czekolady połamać na kawałeczki i rozpuścić w kąpieli wodnej z masłem
• pod koniec rozpuszczania dodać melasę (syrop lub miód), podgrzewać i mieszać wszystko razem do całkowitego rozpuszczenia
• jajka ubić na puszystą masę z cukrem waniliowym (ubijać aż wyraźnie zjaśnieje i powiększy swoją objętość)
• mąkę wymieszać z proszkiem i przyprawami
• do kogla mogla wlać powoli przestudzoną czekoladę z masłem i melasą, cały czas miksując
• do maślano-czekoladowej masy wsypać mąkę z dodatkami, zmiksować do połączenia składników
• ostatnią tabliczkę czekolady posiekać dość drobno i wsypać do ciasta, wymieszać łyżką
• ciasto wyłożyć na blachę (wyłożoną papierem do pieczenia lub wysmarowaną masłem i oprószoną mąką)
• na wierzchu układać promieniście połówki gruszek, „brzuchem” do góry
• piec w 180 st. około 30 minut (do suchego patyczka)